Half-Full ; Half-Empty

น้ำครึ่งแก้ว

 
 

ฝรั่งเค้าชอบถามว่า ในแก้วที่มีน้ำอยู่ครึ่งหนึ่งนั้นๆ จริงๆมันเต็มอยู่ครึ่งถ้วย หรือ ว่างอยู่ครึ่งถ้วย ( Half Full - Half Empty) คนส่วนใหญ่มันมองเห็นว่า แก้วของตัวเองนั้นพร่องอยู่ครึ่งหนึ่ง ในขณะที่แก้วของคนอื่นนั้นเต็มอยู่ครึ่งเสมอ มันก็เกิดความทุกข์ ด้วยความอยากเป็นอยากมีอยากได้

 
 

ในขึ้นแรกถ้าเรามองได้ซะว่า มันก็ครึ่งแก้วเหมือนกันหมด ไม่ว่างจะมองว่าเต็มหรือว่าง มันก็จะละความอิจฉาริษยา หรือความรู้สึกที่เป็นลบใดๆ เช่น ความโกรธ ความแค้น ลงได้ เพราะในระดับตื้นเราสบายใจที่รู้ว่า Noone's perfect และในระดับลึกเรารู้ว่า เค้า เรา มันก็สัตว์ในสังสารวัฏเดียวกันนี่แหละครับ

 
 

เมื่อคิดได้แล้วดังนี้ ก็จะละการเปรียบเทียบที่ทำให้เกิดทุกข์ และส่งผลให้ก้าวสู่ขั้นต่อไปสามารถลดขนาดของแก้วตนเองให้พอดีกับสิ่งที่มีอยู่ได้ เช่นนี้แล้วก็เกิดความสบายใจในความสันโดษนี้เอง

 
 

และถ้ายิ่งไปกว่านั้น อาจจะพร้อมที่จะเทน้ำออกจากแก้วของตัวเอง ไปรวมสู่อ่างน้ำใสที่ทุกๆคนสามารถดื่มกินได้เท่ากันหมดโดยไม่แบ่งเขาแบ่งเรา ตัวกูของกูหายไปหมดสิ่น

 
 

สุดท้าย แก้วก็ไม่จำเป็น เหลือแต่ความว่างๆ ที่ปราศจากทุกข์ มีแต่ความสุข

 
 

เป็นไปได้ไหมหนอ ที่พระพุทธองค์ตรัวว่า นิพานัง ปรมัง สุขขัง นิพานัง ปรม สุญญัง คือ นิพานเป็นสุขอย่างยิ่ง และนิพพาน นั้นว่างอย่างยิ่ง เป็นเช่นนี้เอง

 
 

 
 

แทน  

 
 

ปล : อย่าลืมนะครับ เมื่อสามารถ'มองถูก ลดได้ เทออก' ได้ ก็สามารถทิ้งแก้วได้